Wachtrij voor de kassa

Doodmoe na een vermoeiende en hard werkende dag ging ik gisterenavond naar een naburige drukke supermarkt die stampvol was. Ik werkte die dag als een paard en het enige waar ik aan dacht was mijn groot warm beIn die bijenkorf van de vrolijke, opgewekte en euforische mensen die vol enthousiasme boodschappen deden, kon ik niet meevliegen. Moe als een hond was ik het zwarte schaap tussen hen. Het winkelen zelf is mij geen probleem, maar ik heb echt een hekel aan betalen. Het aantal wachtende mensen die in de rij stonden was niet te tellen, het was ontelbaar! Een rivier van mensen met de propvolle winkelwagentjes stroomde heel traag – stapje voor stapje. Kruipen als een slang kwam ik dichterbij en sloot in de rij aan om deze “ongelofelijk spannende” ervaring te beleven. Ik heb wel een eeuw daar staan wachten. Omdat ik honger als een beer had alleen al bij het zien van die lekkere pindakaas en bij het ruiken van de net gebakken croissants die in mijn winkelwagentje lagen, liep het water mij uit de mond. Met zware oogleden staarde ik naar het kassameisje dat loom als een slak was. Toen ging ik even een klein uiltje staand knappen maar het duurde niet lang.“Dames en heren ik ga sluiten”,