Momenteel luister ik naar muziek en denk ik waarover ik nu kon schrijven. Ik luister naar de Queen band, mijn favoriete.Ja,de onvergetelijke stem van Freddie Mercury. Ik ben op hun concert in Belgrado geweest. Ik herinner me dat dat een regenachtige dag was. Ik was veel moe en ik had toen het examen.Het was te veel voor mij om naar het concert te gaan. Maar ik wist dat ik deze kans in mijn leven geen twee keer zal krijgen. Dus ging ik ernaar. Het was het beste concert in mijn leven.Ik moet toegeven dat ik nog nooit mijn tijd aan iets beters heb besteden.Ik vertel dat natuurlijk wegens de goede muziek maar ook vanwege de onbeschrijfelijke gevoelens die over het publiek heersten. Ik was een kind toen Freddie stierf. Ik kan me hem niet herinneren. Maar wij voelden allemaal die nacht een sterke aanwezigheid van zijn geest. Misschien vanwege de grote opwinding of de hoge energie die hij had, kan ik zeggen dat ik hem die nacht ontmoette. Op een gegeven moment zong hij het Bohemien rapsode lied. Het hele publiek huilde, waaronder ikzelf. Mijn vermoeidheid verdween, hij werd door verdriet voor deze man vervangen. Hij heeft in mij het respect, het geluk en het verdriet voor de verleden tijd veroorzakt. Ik voelde me bijzonder omdat ik een fractie van de tijd van de eeuwigheid ving om in het moment met deze legenda te leven.
Dus was het zo en ik zoek nog steeds de woorden om deze nacht te beschrijven.
Нема коментара:
Постави коментар